Намрын чуулганаар хэлэлцэн баталдаг нэг чухал зүйл бол ирэх оны төсөв юм. Хүн болгоны анхаарлыг татаж байгаа гол асуудал аргагүй мөн билээ. Тэгвэл ирэх оны төсвийг батлахтай зэрэгцээд багш нарын цалинг хэдэн хувиар нэмэх, тэр нэмсэн төсөв мөнгийг хаанаас, яаж бүрдүүлэх вэ? гээд асуудлууд их байна.

Ардын засгийн газар байгуулагдсанаас хойш бараг өдөр бүр л эдийн засаг өсч байна гэсэн мэдээ олон нийтийн хэрэгслээр тасарсангүй. Үнэхээр эдийн засаг сэргэсэн, өсөж байгаа бол бид цалингаа нэмүүлмээр байна гээд багш нар жагссан.

Тэр сэргээд, өндийсөн гээд байгаа эдийн засаг чинь иргэдэд харагдаж, гарт баригдахгүй байна. Өнөөдөр засгийн газраас эдийн засгаа чангатгахын тулд бүсээ тултал чангалсан гэдэг. Гэтэл ашиггүй, бэлэгний сандал ширээгээ танаагүй л байна. Тэр ч бүү хэл өөр олон бэлэгний гэх тодотголтой даргын суудлыг нэмэхээр улайрч шинэ агентлагууд байгуулна гэх болж. Гуравхан сая хүн амтай улсад дэд сайд, дарга нар ханасан олон байна. “Зуун ямаанд жаран ухна” гэдэг үг манай улс төрд бодитоор харагдаж байгааг нуух юун. Ямар ч хэрэггүй энэ олон дэд сайдуудаа цэгцэлж, татан буулгахгүй бол иргэд “Ардын засгийн газар”-ыг унагахад бэлэн болжээ.

Өнгөрсөн жил дэд сайд гэдэг албан тушаалыг татан буулгах хэрэгтэй гэсэн санал гаргасан ч хэдхэн дэд сайдыг байхгүй болгоод эдийн засагт нөлөөлөхгүй гээд тэдний цалингийн тодорхойлолттой мэдээлж энэ албан тушаалыг авч үлдсэн. Нэг дэд сайд томилоход л хэчнээн төгрөг урсаж байгааг тооцоход ядах юмгүй. Жишээ нь цалин сардаа нэг сая төгрөг гэж бодоход дэд сайдууд дан ганц цалин аваад зогсохгүй туслах, жолооч гэх мэт хажууд нь дор хаяж гурван хүн томилно. Үүгээр ч дуусахгүй унах унаа, томилолтын зардал, бензин тос гэх мэт бөөн мөнгө хий урсана. Энд нэг их улс  төр бодож тархиа гашилгах хэрэг байхгүй. Зүгээр хар ухаанаар бодоход л үргүй зардал гэдэг нь ойлгомжтой.

Ардын засгийн газар 13 хүн эрхлүүлж тэжээхийн оронд 50 мянган багшийнхаа цалинг нэмээд хийсэн юмтай, дуугарах үгтэй ирэх сонгуулийг хүлээх нь  хамгийн зөв шийдэл байлтай.

 Сандал ширээний бөглөөс хийж суудаг нэг хүний бүх хэрэгцээг нь бүрэн хангаж эрхлүүлэхийн оронд түмний хүүхдүүдийн төлөө зүтгэж яваа хэдхэн багш нараа амьдралын баталгаатай болгоход анхаарах цаг болсон.

ЭХ СУРВАЛЖ: FACT.MN

НИЙТЭЛСЭН: М.МАРТ